Drie vrouwen, allen gestorven onder mysterieuze omstandigheden. Patholoog-anatoom Jack Stapleton staat voor een raadsel.
De eerste vrouw die overlijdt na een plotseling, ernstig zuurstoftekort. Het tweede slachtoffer is de partner van een Iraanse diplomaat bij de VN. Haar dood lijkt in eerste instantie zelfmoord, maar jack ontdekt dat het een moord betreft. De derde dode was een kerngezonde vrouw. Tijdens het winkelen is zij plotseling overleden aan een acute vernauwing van de kransslagader. Is er een verband? Jack moet al zijn kennis en ervaring aanspreken om erachter te komen wat deze vrouwen met elkaar gemeen hebben. Hij wordt hierbij aan alle kanten tegengewerkt en bedreigd.
Dit boek is onderdeel van de Jack Stapleton en Laurie Montgomery serie.
Ik vind zelf dat de achterflap van het boek een verkeerd beeld geeft. In het boek gaat Jack Stapleton naar zijn zus is Boston om zijn zwager te helpen. Zijn zwager is arts en is aangeklaagd wegens een medische fout. Jack komt om te helpen in de zaak, waarbij hij op veel weerstand stuit. De andere overlijdens komen niet echt aan bod. Ze worden wel genoemd, maar hebben verder niet veel meer te maken met het verloop van het verhaal.
Verder vind ik dat het verhaal maar moeizaam op gang komt. Dit heeft voor mij verschillende redenen. Ten eerste vind ik het taalgebruik vaak te formeel, ook in informele gesprekken, bijvoorbeeld tussen broer en zus. De gesprekken zijn over het algemeen best zakelijk. Dat maakt het boek minder vlot en ook minder realistisch.
Daarbij is er veel focus op het onderzoek en de rechtszaak zelf. Dit maakt het soms wat saai. Het lijkt een beetje alsof je naar een onderzoek op tv kijkt. Dit kan leuk en interessant zijn, maar doordat ik via de samenvatting een ander idee had bij het boek, had ik mij ergens anders op ingesteld. Ik verwachtte meer een spannende thriller dan een rechtszaak over een medische fout.
Later komt het boek meer op gang. Zo rond twee derde van het verhaal komt er een plotselinge wending die het boek ineens een stuk spannender maakt. Vanaf dat punt komen ook de vragen die je gaat stellen als je een thriller leest, zoals 'wat is er gebeurd?' en 'wie zit er achter?'.
Ook het einde is heel verrassend. Bij ongeveer de laatste 100 bladzijdes kon ik haast niet meer stoppen met lezen. Ik wilde gewoon weten hoe het zat, en of alles op tijd ontrafeld zou worden.
Wat ik ook mooi vind aan dit boek, is dat Cook een nawoord heeft geschreven, met een toelichting over de conciërgepraktijk en zijn mening hierover geeft. Hij benoemt de voor- en nadelen, wat hij als de oorzaak beschouwt van het ontstaan ervan en wat zijn uiteindelijke oordeel is. Dat vind ik echt een pluspunt.
Al met al is mijn mening niet geheel negatief, hoewel ook niet geheel positief. Ik geef dit boek drie sterren.
Reactie plaatsen
Reacties