Net als andere jaren besteedt Laurien van Poelgeest de eerste week van de zomervakantie als leiding op een zomerkamp voor kinderen. Ook al kan ze na haar eerste jaar als lerares Nederlands op een middelbare school wel vakantie gebruiken, ze heeft veel zin in het kamp. Sinds ze zelf als kind meeging, heeft ze nog geen jaar overgeslagen. Haar tweelingzus Tessa is er ook, net als een aantal goede vrienden met wie ze inmiddels een vaste groep leiding vormt. Ook heeft Laurien haar collega Pieter gevraagd om mee te gaan, omdat ze één persoon te kort kwamen. Dat zij en Pieter al een tijd aan het flirten zijn, maakt het kamp voor haar des te leuker. Het kamp in de duinen bij Egmond aan Zee is zoals gewoonlijk een groot succes. Het is mooi weer, de kinderen hebben het naar hun zin en dat geldt ook voor Laurien, zeker als zij en Pieter 's avonds bij het kampvuur steeds nader tot elkaar komen. Bij datzelfde kampvuur gaat het ook over die ene gebeurtenis, vijfentwintig jaar geleden, toen een kind verdween van het kamp en verdronk in zee. Die gebeurtenis heeft veel indruk gemaakt op Laurien en ze herinnert het zich nog steeds, zeker nu ze weer op diezelfde plek is. Het kamp neemt bizarre wending als de geschiedenis zich lijkt te herhalen. Op klaarlichte dag verdwijnt een van de kinderen en de politie zet onmiddellijk een grootse zoekactie op touw. Niemand heeft echter iets gezien of gehoord en het jongetje is onvindbaar.
De achterflap van Zomernacht had meteen mijn aandacht. Ik ben dol op thrillers en dit boek leek een spannend verhaal te worden. Jammer genoeg werd ik al vanaf het begin van het boek teleurgesteld.
Het verhaal was moeilijk om in te komen. Linda van Rijn wijdt enorm uit over allerlei zaken die niets toevoegen aan het verhaal. De lezer krijgt in de eerste hoofdstukken een uitgebreid betoog over een schoolvergadering die Laurien bijwoont en haar laatste dagen voor de zomervakantie, waarvan het meeste niet relevant is voor het verhaal.
Toen het kamp dan eindelijk van start ging dacht ik dat er nu wat spanning in het verhaal zou komen. Maar nee, eerst komen er vele bladzijdes over het opzetten van het kamp, het doen van de boodschappen, de activiteiten die de kinderen doen en de vermoeidheid van de kampleiders.
Toen er dan toch wat spanning in het verhaal kwam, zo halverwege het boek, was die spanning ook vrij snel weer weg. In een aantal hoofdstukken werd het kind alweer gevonden.
Daarna volgde een afsluiting die net zo lang duurde als de inleiding. Terwijl de lezer al lang weet wat er aan de hand is, worden er nog vele bladzijdes gewijd aan de ontknoping. En zelfs na de ontknoping volgen nog een aantal pagina's over hoe Laurien de gebeurtenissen heeft verwerkt, terwijl dit eigenlijk al niets meer toevoegt aan het verhaal.
Het boek is echter niet alleen erg langzaam, ik wist ook al vrijwel vanaf het begin hoe de vork in de steel zat. Juist door de erg lange inleiding is het niet moeilijk om te raden wie de dader is. De ontknoping was daardoor totaal geen verrassing, waardoor zelfs dit gedeelte niet heel spannend was.
Wel positief aan Zomernacht is dat je erg meeleeft met de personages. Je wordt meegenomen in de gedachten en gevoelens van Laurien en kunt je goed voorstellen hoe de gebeurtenissen haar aangrijpen. Ook krijg je sympathie voor andere personages, zoals Pieter.
Zoals je hebt gemerkt ben ik niet erg enthousiast over Zomernacht. Ik kan het daarom niet meer dan twee sterren geven.
Reactie plaatsen
Reacties