Recensie eerder verschenen bij Blikopzeewolde.nl
Dertig jaar geleden werd er een kind gestolen. Dat kind ben jij.
Toen. De kleine Sammy Went verdween uit haar huis in Manson, Kentucky – een gebeurtenis die haar familie kapotmaakte en de zwaar religieuze gemeenschap van het stadje uit elkaar dreef.
Nu. Kim Leamy, een Australische fotografe, wordt benaderd door een vreemdeling. Hij zet haar wereld op zijn kop wanneer hij beweert dat zij de gekidnapte Sammy is, en dat haar leven zoals ze dat kent is gebaseerd op leugens.
Op zoek naar antwoorden reist Kim naar het afgelegen stadje waar Sammy geboren werd. Maar hoe dieper ze in haar familiegeschiedenis graaft, hoe meer geheimen ze ontdekt. Ze komt langzaam dichter bij de ontknoping van het trauma uit haar donkere, vroegste jeugd.
In het niets is de debuutroman van Christian White. Met deze roman heeft White gelijk getoond waar hij allemaal toe in staat is. Het is een enorm spannende thriller die op een geweldige manier is geschreven.
In het niets is allereerst een enorm spannend verhaal. De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit 'Toen', de periode rondom de verdwijning van Sammy en 'Nu' de zoektocht van Kim naar het verleden. De verhaallijn van Toen wordt steeds vanuit een ander perspectief verteld. Nu eens vanuit Emma, de zus van Sammy, dan eens vanuit Jack, de vader van Sammy en op andere momenten vanuit Travis, een buurman van Sammy. Na het lezen van elk hoofdstuk, zowel de hoofdstukken over toen als over nu, krijgt de lezer een nieuw puzzelstukje aangereikt. Zo wordt toegewerkt naar de ontknoping van het verhaal die toch nog enorm onverwacht kwam. White weet de spanning goed op te bouwen en stuurt je steeds een verkeerde kant op. Heel knap gedaan!
Ook erg knap is het realisme van het verhaal. De personages komen stuk voor stuk echt over en nergens wordt geïdealiseerd op geromantiseerd. Het wordt nergens truttig of naïef. Tegelijkertijd is het boek niet zo grof als sommige andere boeken. Er is een mooie balans gevonden die ervoor zorgt dat alles enorm echt aandoet.
Het verhaal zelf is ook erg bijzonder. Het boek gaat over een ontvoering en over het wegvallen van zekerheden. Ben ik Sammy? Als dat zo is, wat betekent dat voor mijn familie en mijn identiteit? Wie is dan mijn familie? Kan ik rechtvaardigheden wat de familie waarmee ik ben opgegroeid gedaan heeft? Ook gaat het over de biologische familie van Sammy die uit elkaar is gevallen na haar ontvoering, maar eigenlijk daarvoor al niet heel sterk was. Tegelijkertijd gaat het boek over de vraag wat goed en fout is. Is de ontvoering met een goede reden in gang gezet en maakt het de ontvoering daarom minder erg? Of doet het motief niets aan het feit dat een kind ontvoeren slecht is?
Ook de setting van het verhaal is goed gekozen. Het speelt zich af in het streng religieuze Manson wat het verhaal een bijzondere insteek geeft. Het verhaal zelf is daardoor erg interessant door alle informatie over deze kerk en voor wat voor omgeving dat zorgt. Ook ga je je afvragen of de ontvoering iets te maken heeft met de kerk.
Een echt pluspunt van het boek is de prachtige schrijfstijl. De beschrijvingen van personages of gebeurtenissen kunnen soms enorm grappig zijn, zoals bijvoorbeeld het volgende fragment: '[John Beecher was] een bleke, nagenoeg haarloze negentienjarige knaap met een huid die elke keer als hij zenuwachtig werd opgloeide als een gekaramelliseerde rode appel, wat vaak het geval was.' Op andere momenten zijn de vergelijkingen van White echter prachtig en diepgaand. Zo zegt de vader van Kim het volgende: ''Weet je wat ik zie als ik aan het verleden denk?' zei hij. 'Een diepe, immens grote oceaan. Je zou de vissen de herinneringen kunnen noemen. Als ik door de ondiepten waad, kan ik als ik wil mijn hand uitsteken en er een uithalen. [...] Maar hoe dieper je komt, hoe donkerder het water wordt. En algauw kun je de vissen ook niet meer zien, maar je kunt ze om je heen vóélen [...] Die vissen horen dáár thuis, in het diepe gedeelte. Dat zijn... haaien'.
Ik kan dit prachtig geschreven en spannende boek dus zeker aanraden. Vanaf bladzijde één zal de roman je aandacht grijpen en het laat je niet meer los. Ik geef het 4,5 sterren.
Reactie plaatsen
Reacties