Recensie eerder verschenen bij Blikopzeewolde.nl
De aankondiging van een middelbare-schoolreünie zet Sabines leven plotseling op zijn kop. Het rakelt een belangrijke gebeurtenis uit haar jeugd op: de verdwijning van haar klasgenoot Isabel. Ooit waren zij hartsvriendinnen, maar toen Isabel zich ontpopte tot het populairste meisje van de school liet zij Sabine plotseling links liggen. En dat was niet het enige wat Isabel haar aandeed. Toch voelt Sabine zich enorm schuldig, misschien zou Isabel nooit verdwenen zijn als Sabine met Isabel mee naar huis was gefietst die bewuste dag. Nu, tien jaar later, is er nog steeds dat knagende schuldgevoel en komen er steeds meer flarden van herinneringen aan die tijd terug. Ze begint te wroeten in het verleden en komt steeds dichter bij het ware, angstaanjagende verhaal van Isabels verdwijning.
Ik heb al een aantal boeken van Van der Vlugt gelezen, maar tot nu toe alleen historische romans. Over die historische romans was ik altijd erg tevreden, waardoor ik ook nieuwsgierig raakte naar haar thrillers. De reünie is Van der Vlugts eerste thriller, en ik kan niet zeggen dat ik teleurgesteld ben.
Het boek begon wel een beetje traag. Bij een thriller ben ik gewend dat het meteen begint met iets gruwelijks en dat de gebeurtenissen elkaar dan snel opvolgen. In het begin van De reünie lijkt echter niet veel te gebeuren, we lezen vooral over het dagelijks leven van Sabine. Op een gegeven moment wist ik zelfs niet of ik wel verder zou lezen. Uiteindelijk toch gedaan, en ben daar erg blij mee, want het is een boek die je niet snel vergeet. Ik kan je dan ook echt aanraden om even door het begin heen te bijten, want het is het waard!
Om te beginnen bevat dit boek een aantal boeiende thema's die mooi zijn uitgewerkt. Zo gaat het boek over vriendschap, liefde, concurrentie, maar het gaat bovenal om traumaverwerking. Sabine heeft iets meegemaakt wat ze volledig uit haar herinneringen heeft geband, maar wat toch nog veel invloed heeft op haar leven, ook tien jaar later. Nu probeert ze de herinneringen weer terug te halen. Het laat zien hoe ervaringen uit je jeugd je hele leven kunnen doorwerken.
Sabine zelf als personage spreekt mij erg aan. Zij geeft een alternatief voor al die power vrouwen in boeken van tegenwoordig. Sabine is onzeker en heeft last van depressies. In haar kindertijd heeft ze te veel gepikt en kon ze moeilijk voor haarzelf opkomen, problemen die soms nog steeds een rol spelen in haar leven. Toch is ze niet een onderdanig type. Ze heeft een grens, en als die overschreden wordt doet ze er wat aan. Al deze karaktertrekken maken haar niet minder sterk, maar wel menselijk.
In het verhaal zijn regelmatig flashbacks naar Sabines jeugd. Die flashbacks zorgen voor meer achtergrond waardoor je als lezer ook het heden meer begrijpt. Op een gegeven moment zorgen deze flashbacks ook voor meer spanning in het verhaal.
Hoewel de spanning niet meteen al bij het begin aanwezig is, wordt de spanning wel langzaam opgebouwd. Wat is er nu precies gebeurd? Loopt Sabine ook nu nog gevaar? Wat heeft ze gezien en waarom heeft ze het zo diep weggestopt? Ondanks dat ik tegen het einde wel dacht te weten hoe het zat, was ik nog enorm verrast door het einde. En het einde zal je zeker nog lang bijblijven.
Ondanks het wat langzame begin ben ik erg tevreden over dit aangrijpende verhaal. Ik geef het vier sterren.
Reactie plaatsen
Reacties