De geheime kamer Gabriella Hakansson

Gepubliceerd op 3 september 2021 om 14:43

Londen, begin 19e eeuw. William Aldermann erft op vierjarige leeftijd De Tempel, het doolhofachtige herenhuis van zijn steenrijke vader. Hij groeit daar in eenzaamheid op omringd door voogden, bedienden en een imposante verzameling antiquiteiten. Het vermoeden dat ergens in het huis een geheime kamer bestaat, domineert zijn gedachten, want in die kamer zouden de omstreden ideeën van zijn vader over het mysterieuze genootschap Dilettanti verborgen liggen en zijn plannen voor een verlicht en bevrijd mens.

 

Dit boek is het eerste deel van een trilogie. 
Ik heb dit boek gekregen van iemand die vond dat ik wel eens een dik boek kon gebruiken, de rest lees ik allemaal zo snel :-), dus wees voorbereid, dit is een dikke pil. 
Vanaf het moment dat ik de achterflap las, tot het moment van de laatste bladzijde wist ik niet goed wat ik van dit boek vond. Ik werd steeds heen en weer geslingerd tussen interessant, langdradig, nieuwsgierig makend, saai en enigszins pornografisch. 
Vooral het begin vond ik wat langdradig. Het lijkt alsof je nooit echt bij de clou van het verhaal komt. Daarbij zijn er ellenlange passages waarin meubels en kunststukken worden beschreven. Enerzijds is dat natuurlijk om goed in die tijd meegezogen te worden, maar soms zijn er gewoon te veel details. 
Daarbij vind ik het karakter van de personages alles behalve leuk. Ik kan mij niet inleven in, ik kan ook niet goed meeleven of sympathie voor hen voelen. Hoewel het onderwerp, de Dillettanti, heel interessant is de manier waarop het is uitgewerkt een stuk minder. 
Er zijn wel positieve kanten aan het boek. Zo staat het vol leuke en interessante historische feitjes. Dit maakt het boek voor mij een stuk leuker. Zo wordt je echt ondergedompeld in de tijd dat het verhaal zich afspeelt. 
Ook zitten er hele interessante passages tussen, waardoor je graag verder wilt lezen. Vooral vanaf het punt dat Josias Gebhardt wordt geïntroduceerd. Ook hij is niet echt een leuk personage, maar vanaf dit punt gaat het verhaal wat vlotter. Er gebeurd meer. 
Ik vind het wel jammer dat het verhaal zo plotseling stopt. Eigenlijk werkt het hele verhaal naar een bepaald punt toe, wat op het eind nog steeds niet bereikt is. Het lijkt alsof het boek midden in het verhaal stopt. 
Ik weet nog niet zeker of ik het volgende deel wil lezen. 

 

Ik geef dit boek 2,5 sterren. 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.