Recensie eerder verschenen bij Blikopzeewolde.nl
Een heel gewone woning in het Noorse Trondheim wordt in beslag genomen door de nazi’s en omgedoopt tot hoofdkwartier van de gehate Gestapo-agent Henry Oliver Rinnan. Het gebouw met de bijnaam ‘Het bendeklooster’ wordt bezet door de Rinnan gang, die in de kelder honderden gevangenen op gruwelijke wijze verhoort, martelt en vermoordt. Vijf jaar na de oorlog krijgt het huis nieuwe bewoners: een jong, Joods stel met hun kinderen. Een van deze kinderen, Grethe – de toekomstige schoonmoeder van schrijver Simon Stranger – groeit al zingend en verstoppertje spelend op in dezelfde kamers als die waarin slechts enkele jaren daarvoor nog gruwelijke taferelen plaatsvonden.
Dit boek is op waarheid gebaseerd. Door de stijlkeuzes en vormgeving moest ik even wennen, maar toen ik er eenmaal in zat kon ik het niet meer loslaten. Een mega interessant verhaal.
De vormgeving van dit verhaal is uniek. Elk hoofdstuk heeft als titel een letter uit het alfabet. Elke nieuwe alinea in het hoofdstuk begint met die letter. De woorden hebben betrekking op het indrukwekkende verhaal dat Stranger te vertellen heeft. Dit is één van de onderdelen die dit boek bijzonder maken.
Een ander onderdeel is het perspectief. In het verhaal wordt Hirsch aangesproken, wat resulteert in een boek dat grotendeels in de jij-vorm is geschreven. Er zijn echter ook passages waarin dit wat meer naar de achtergrond zakt.
Het boek is grotendeels in romanvorm geschreven, maar Stranger schrijft ook over eigen ervaringen en gedachten die te maken hebben met het ontstaan van het boek. Deze twee vormen zijn erg knap met elkaar verweven. De enige keer dat ik iets soortgelijks ben tegengekomen is bij HhhH van Laurent Binet. Toen moest ik even wennen aan deze manier van schrijven, maar bij beide auteurs heeft het erg goed uitgepakt.
In het verhaal zijn veel tijdsprongen. Er wordt wisselend geschreven over Rinnan, Ellen en Gerson in het voormalige 'Bendeklooster', Hirsch en ervaringen uit de eigen tijd. In het begin kon ik deze tijdsprongen soms wat moeilijk plaatsen, maar al snel zag ik de onderliggende logica. Deze tijdsprongen geven een extra dimensie aan het verhaal. Het zorgt voor spanning en maakt het verhaal interessanter om te lezen.
Het verhaal zelf is erg indrukwekkend. Het geeft een kijkje in het leven van de beruchte Rinnan en geeft een visie op zijn persoon. Verder toont het verschillende manieren om met het verleden om te gaan. Het laat zien dat de oorlog een lange uitwerking heeft op de levens van overlevenden én hun nageslacht.
Ondanks dat ik even moest wennen aan de stijl, ben ik erg tevreden over dit unieke boek. Ik geef het vijf sterren.
Reactie plaatsen
Reacties