Rudolf Herter is een gevierd schrijver. Samen met Maria, de moeder van zijn zoontje Marnix, brengt Herter een bezoek aan Wenen, de stad van zijn Oostenrijkse vader en van Hitler. Tijdens een televisie-interview ontspruit bij hem het idee voor een nieuwe roman. Wat hij wil is Hitler postuum een gefingeerde spiegel voorhouden, ‘waarin we zijn gezicht alsnog te zien krijgen’. Maar als hij na afloop van zijn lezing in de Wiener Nationalbibliothek kennismaakt met het bejaarde echtpaar Ullrich en Julia Falk, van wie hij de volgende dag iets over Hitler verneemt wat niemand weet, blijkt de werkelijkheid absurder dan de auteur kon bedenken.
(Bol.com)
Wat een prachtige roman! Ik heb erg genoten tijdens het lezen van dit boek.
Het boek is erg filosofisch van aard, daar moet je natuurlijk wel van houden. Herter probeert Hitler te begrijpen door hem een spiegel voor te houden, en komt zo tot de conclusie dat hij eigenlijk niets is. Hitler is het Niets. Uiteindelijk ontstaat er een hele theorie over het wezen van Hitler, gestaafd door allerlei argumenten uit de filosofie en het verleden. Het is werkelijk prachtig geschreven.
Het duurt echter wel lang voordat het verhaal over Siegfried naar voren komt, maar omdat de hoofdstukken daarvoor ook al zo interessant zijn, deed dit voor mij geen afbreuk aan het verhaal.
Soms is het verhaal echter wel wat ingewikkeld. Sommige passages zijn soms moeilijk te volgen, dan moet je er echt even voor gaan zitten. Maar zodra de betekenis van de woorden tot je doordringt, is het de moeite helemaal waard! Ik heb veel gelezen dat mensen de filosofische aspecten niets vonden toevoegen aan het verhaal, dat het te moeilijk was. Ik verschil hierin van mening. Het zijn zeker lastige passages, maar ik vind juist dat het wel veel toevoegt aan het verhaal. Dit is voor mij juist waar het verhaal om gaat, namelijk Hitler begrijpen. Het verhaal over Siegfried is het middel om het doel te bereiken. Ik vermeld dit erbij, zodat je zelf kunt bepalen of je de uitdaging aan wilt gaan. Ik raad het je zeker aan! ;-)
Daarbij is Herter een leuk en interessant personage. Hij is behoorlijk eigenzinnig. Daarbij zorgt het personage van Herter voor wat humor in het verhaal. Wat ook wel leuk is, is dat Herter het alter ego is van Mulisch zelf. Zo krijg je ook een beetje een kijkje in Harry Mulisch zelf
Ook is het verhaal zelf heel realistisch geschreven, maar vooral heel origineel. Niemand heeft dit eerder zo bedacht en ik zat steeds vol verbazing.
Het boek is verhalend geschreven, iets dat de schrijfstijl van Mulisch kenmerkt. Ik vond het heel fijn lezen. De schrijfstijl verder is wel wat ouderwets, maar dat past bij de hoofdpersoon, die zelf ook al wat ouder is. Ik vind zelf dat de ouderwetse schrijfstijl iets extra's toevoegt aan het verhaal.
Wat ik wel wat minder vond, zijn de Duitse citaten die niet vertaald worden. Ik kan zelf geen Duits, en daardoor had ik het gevoel soms iets te missen. Dit is het enige punt waarop ik graag had gewild dat het anders was geweest, verder ben ik erg enthousiast over het verhaal. En het mooiste aan het verhaal; het zet je aan het denken. Mulisch heeft Hitler op een zeer originele wijze weten te doorgronden. Een echte aanrader!
Ik geef het boek 4,5 sterren.
Reactie plaatsen
Reacties