Het meisje dat bleef leven is het waargebeurde verhaal over Hedy Wachenheimer. Ze was een Duits Joods meisje die de oorlog heeft meegemaakt. In haar kinderjaren moet Hedy naar de Verenigde Staten af reizen om haar veiligheid te waarborgen. Haar ouders kunnen niet met haar mee.
Wanneer de oorlog ten einde is besluit Hedy om er alles aan te doen om de nazi's hun gepaste straf te bezorgen. Ze gaat voor de Amerikaanse overheid werken: in de archieven moet ze bewijsmateriaal verzamelen voor het Artsenproces in Neurenberg. In dit proces worden 23 artsen beschuldigd van onmenselijke experimenten op gevangen in concentratiekampen. Tegelijkertijd zoekt Hedy in de archieven naar sporen van haar ouders.
Het verhaal is onderverdeeld in drie delen: de dag van grote angst, de dag van woede en de dag van gerechtigheid. De eerste twee delen spelen zich af voor de oorlog, het laatste en langste deel na de oorlog.
Dit boek wekte meteen mijn nieuwsgierigheid omdat het verhaal zich vooral afspeelt na de oorlog. Dit is anders dan de meeste oorlogsverhalen die ik gelezen heb. Dit boek heeft mij niet teleurgesteld. Wat een interessant verhaal!
Meer dan de helft van het verhaal speelt zich dus af na de oorlog. Het gaat hier vooral om de processen tegen de nazi-artsen. Hierbij wordt geschreven over wat deze artsen uitvoerden in de concentratiekampen. Ik was echt geschokt! De experimenten die zogenaamd bedoeld waren ter bevordering van de wetenschap hadden verschrikkelijke gevolgen voor degenen die de experimenten moesten ondergaan. Velen zijn overleden, anderen hebben er blijvend letsel aan overgehouden. Zij zijn voor de rest van hun leven verminkt. En wat nog erger is; veel nazi-artsen in het proces toonden geen enkele vorm van berouw!
Ik had nog nooit eerder gelezen over deze experimenten. Ik voel diepe bewondering voor eenieder die de experimenten heeft doorstaan. Hoe zij na de bevrijding verder konden leven... Ik weet niet of ik dat had gekund.
Ik voel diezelfde diepe bewondering voor Hedy en haar collega's, die naar de nazi-artsen en hun experimenten onderzoek deden. Verschrikkelijk, en vooral heel knap werk!
Terug naar het verhaal zelf. Het verhaal wordt op een leuke manier geschreven, met korte hoofdstukken. Het enige wat ik jammer vond is dat er helemaal niks over de oorlogstijd wordt geschreven. Hoe heeft Hedy die tijd in de Verenigde Staten ervaren en wat deed zij toen? Hoe is zij in contact gekomen met haar beste vriendin?
Een echt pluspuntje is wel weer dat er foto's bij zitten. Deze foto's voegen ook echt wat toe aan het verhaal. Zo zijn er foto's te zien van beschuldigde nazi-artsen, van Hedy, van het proces en van de experimenten op gevangenen.
Al met al ben ik heel erg blij dat ik dit verhaal heb gelezen. Ik geef dit boek 4,5 sterren.
Reactie plaatsen
Reacties