1942. Heleen woont tijdelijk bij haar ouders op de boerderij, nadat haar man is omgekomen aan het front. Ze kan echter niet wachten om terug te keren naar Amsterdam, waar ze haar leven had opgebouwd. Als ze de kans krijgt om als secretaresse voor een belangrijk advocatenkantoor in de hoofdstad te gaan werken, grijpt ze die met beide handen aan.
Maar algauw komt ze erachter dat haar baas in dienst is van het Duitse Rijk, en Heleen begint te twijfelen. Wil ze wel voor zo iemand werken? Tegelijkertijd beseft ze dat ze ook invloed kan hebben – en misschien zelfs haar beste vriendin kan helpen, die Joods is. Er breekt een levensgevaarlijke periode aan. Terwijl ze niemand meer écht kan vertrouwen, moet Heleen cruciale keuzes maken om de mensen van wie ze houdt te kunnen redden.
Het grachtenhuis is het eerste boek dat ik van Rachel van Charante heb gelezen. Ik ben zeker niet teleurgesteld.
Het verhaal wordt verteld vanuit twee personages. De eerste verhaallijn gaat over Heleen en speelt zich af in 1942. Heleen krijgt te maken met lastige keuzes: haar baan als secretaresse voor een nazi gebruiken om joden te helpen, of terugkeren naar haar ouders in Lochem. Ze besluit tot het eerste, wat grote gevolgen heeft.
De tweede verhaallijn gaat over Joyce, in 2022. Joyce is een achterkleindochter van Ralp Baumann, de baas van Heleen. Ze heeft veel slechte verhalen over hem gehoord en probeert nu de waarheid boven tafel te krijgen.
Normaalgesproken ben ik geen groot fan van een oorlogsroman verteld vanuit het verleden en het heden. De hedendaagse verhaallijn is vaak niet bijzonder interessant en volgt meestal eenzelfde patroon. Hoewel ook nu de hedendaagse verhaallijn niet erg bijzonder was, had het wel toegevoegde waarde. Van Charante heeft ervoor gekozen een verhaal te schrijven waarbij ook de vooroordelen na de oorlog duidelijk naar voren komen. Het laten zien van de verkeerde opvattingen over het oorlogsverleden is daarom een belangrijk aspect van het hedendaagse perspectief. Tegelijkertijd ligt de nadruk duidelijk op de ervaringen verteld vanuit Heleen.
De kracht van dit verhaal zit in het laten zien van de moeilijkheden die mensen in het verzet meemaakten. Er was constant het gevaar op verraad, een element dat sterk naar voren komt in dit verhaal. Tegelijkertijd wisten anderen vaak niet wat de verzetsmensen deden, waardoor hun bijdrage aan de oorlog vaak werd onderschat, of zelfs verkeerd geïnterpreteerd. Hoewel een werk van fictie, laat dit boek veel van de lastige aspecten van verzetswerk mooi zien.
Bijzonder ook is de enorme spanning. Vooral later in het verhaal zat ik op het puntje van mijn stoel. Sommige delen lazen bijna als een thriller zo spannend.
Rachel van Charante heeft kortom een indrukwekkend verhaal neergezet dat leest als een trein. Ik geef het boek vier sterren.
Reactie plaatsen
Reacties