Recensie eerder verschenen bij Blikopzeewolde.nl
Grace vindt op een ochtend een achtergelaten koffer op het station. Er zitten twaalf oude foto's in van verschillende vrouwen. Impulsief neemt ze de koffer mee naar huis en gaat op onderzoek uit. Al snel komt ze erachter dat de koffer eigendom was van ene Eleanor, die leidinggaf aan een netwerk van vrouwelijke geheimagenten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zij werden vanuit Londen naar bezet Europa gestuurd om als koeriers en telegrafisten het verzet te helpen. Ze zijn echter nooit thuisgekomen en het is een raadsel wat er met hen is gebeurd. Grace doet er alles aan om achter de waarheid te komen en raakt geboeid door de jonge moeder Marie, die geheimagent werd. Haar gedurfde missie overzee onthult een opmerkelijk verhaal over vriendschap, moed en verraad.
De verdwenen meisjes uit Parijs wordt vertelt vanuit drie verschillende perspectieven. Als eerste is er Grace in 1946. Zij probeert na de oorlog haar leven vorm te geven in een wereld waarin de positie van de vrouw aan verandering onderhevig is. Nadat ze de koffer heeft gevonden doet Grace onderzoek naar de vrouwelijke geheimagenten. Het tweede perspectief is dat van Eleanor. We volgen hoe zij in 1944 het netwerk van agenten opzet en in 1946 opzoek gaat naar 'haar' meisjes. Tot slot is er Marie. Marie is één van de geheimagenten van Eleanor. We zien haar twijfel in het begin en volgen haar op haar missie in Frankrijk.
Elk van de personages zijn erg interessant. Het zijn alle drie vrouwen die leven in een wereld gedomineerd door mannen. Eleanor en Marie verzetten zich hiertegen door net als de mannen een bijdrage te leveren aan het verzet en Grace verzet zich hiertegen door net als de mannen te werken en op zichzelf te wonen. Toch zijn de drie personages enorm verschillend van elkaar. Marie zit vol twijfel. Wil ze eigenlijk wel als spion werken? Kan ze het wel? Uiteindelijk toont Marie echter enorm veel moed. Eleanor staat stevig in haar schoenen. Naar de buitenwereld is ze koud en hard, maar vanbinnen geeft ze enorm veel om de agenten die ze haar meisjes noemt. Grace probeert na de oorlog en het verlies van haar man haar leven zo goed en zo kwaad als het gaat vorm te geven. Ze heeft twijfels over de koers van haar leven maar toont ook doorzettingskracht en een eigen wil.
Niet alleen de personages maken dit boek echter zo leuk om te lezen. Ook de verhaallijn is enorm sterk. De SEO, een instantie in Engeland die agenten naar bezet gebied stuurde, heeft echt bestaan, net als de afdeling van vrouwelijke agenten. Jenoff heeft in de roman een soort experiment verricht: wat maakt dat vrouwen als agent gingen werken? Het experiment heeft geresulteerd in een spannend verhaal die vol verrassende wendingen ziet en waar je snel doorheen leest. Na elk hoofdstuk ben je benieuwd hoe het verder zal gaan. Wat is er gebeurd met de meisjes? Wat hebben ze gedaan in bezet gebied? Hebben ze het overleefd?
Ook de thema's die Jenoff aansnijdt zijn interessant. Het boek gaat over de moed hebben om je eigen weg te volgen, moed hebben om dat te doen wat nodig is en je over je angsten heen te zetten. Het gaat over verraad en liefde. Want ook in oorlogstijd was er veel liefde, ondanks alle gevaren en ondanks het vaak weinige vertrouwen in anderen en de angst om verraden te worden.
De verdwenen meisjes uit Parijs is dus een zowel erg spannend als intrigerend boek over vrouwen die hun weg zoeken in de wereld en zich in de oorlog inzetten tegen de Duitsers. Ik geef het boek 4,5 sterren.
Reactie plaatsen
Reacties