Berlijn 1941 : het kloppende hart van het naziregime. Pjotr, met zijn blauwe ogen en lichtblonde haren, ziet eruit als de ideale Arische jongen op de Hitler Jugendposter. Hij heeft niets te vrezen. Of toch wel? Als Pjotrs ouders omkomen bij de inval van Polen, wordt hij in een weeshuis geplaatst. Daar moet hij leven onder erbarmelijke omstandigheden. Op een dag verschijnt een commissie in het weeshuis die de jongens wil keuren op hun arisch zijn. Pjotr springt er met zijn blonde looks direct uit; hij moet gered worden voor het vaderland. Een belangrijke familie zal hem wel willen adopteren. En dat gebeurt ook. Professor Kaltenbach en zijn vrouw zijn vereerd dat Pjotr bij hen in huis mag komen. Maar Pjotr is niet de ideale Volksdeutscher die ze in gedachten hadden. Hij vormt zijn eigen ideeen.
(Bol.com)
Dit boek valt onder de Young Adult boeken, maar is ook prima te lezen voor volwassenen, vooral later in het verhaal.
Dit boek heb ik gekocht vanwege de hele andere insteek. De meeste oorlogsboeken worden geschreven vanuit het perspectief van Joodse mensen of verzetsstrijders. Daarin verschilt dit boek sterk met andere boeken, aangezien het hier over het leven als burger in Nazi-Duitsland gaat.
In het begin is Pjotr er nog enigszins van overtuigd dat de Nazi's goed zijn en volgt hij hun bevelen op. Pjotr krijgt echter te maken met een innerlijke strijd. Hij ziet hoe zijn mede Poolse burgers worden behandeld en snapt dit niet. Steeds meer begint hij zich te verzetten tegen het Nazi regime, niet zonder gevaren.
Dit boek geeft een goed inzicht in hoe de Nazi's te werk gingen, en dat het ook niet zo gek is dat veel mensen zich achter hen schaarden. Op school, op de radio, op sportverenigingen en bij de mensen om je heen kreeg je alsmaar te horen dat de Nazi's goed waren, dat ze een goed doel voor ogen hadden. Als iets maar vaak genoeg tegen je gezegd wordt, ga je het vanzelf geloven. En als dat niet zo was, zou je na een 'gesprek' met de Gestapo wel van gedachten veranderen. Maar een kleine groep zette zich in het geheim af tegen de Nazi's.
Ook is het lastig om te ontdekken wie te vertrouwen is. Iedereen kan immers een verrader zijn.
Het is duidelijk dat Dowswell goed onderzoek verricht heeft voordat hij begon met het schrijven van dit verhaal. Hij heeft fictie en werkelijkheid goed met elkaar weten te combineren.
Naast een boek over oorlog is het ook een boek over liefde, over je eigen mening kunnen en durven vormen en trouw. Moet Pjotr trouw blijven aan de familie die hem in huis heeft opgenomen en hem liefde hebben geschonken in de tijd toen hij die het meeste nodig had, of moet hij trouw blijven aan zijn eigen ideeën?
Naarmate het boek vordert, wordt het steeds spannender. Ik heb erg genoten.
Ik geef dit boek vier sterren.
Reactie plaatsen
Reacties