Wie is de blauwe godin uit Lazlo’s dromen? Hoe kon hij over haar dromen voordat hij wist dat ze bestond? En als alle goden dood zijn, waarom lijkt zij dan zo echt?
Al sinds zijn vijfde is junior bibliothecaris Lazlo Zonderling geobsedeerd door de mythische stad Ween, die tweehonderd jaar geleden gescheiden werd van de rest van de wereld. Het vergt echter meer moed dan Lazlo in zich heeft om zijn vertrouwde leven om te gooien en naar de stad op zoek te gaan. Dan doet zich een prachtige kans voor: een groep legendarische krijgers uit Ween heeft zijn hulp nodig bij het oplossen van een mysterieus probleem. Lazlo moet deze kans grijpen of zijn droom voor altijd verliezen.
Dit boek is het eerste deel van een serie bestaande uit twee delen. Het tweede deel is Muze/ Muse of Nightmares.
Wat een heerlijk boek om te lezen. Een boek om over te blijven fantaseren!
De personages zijn goed uitgewerkt. Elk heeft zijn eigen droom/verlangen. Bij sommige personages fantaseer je lekker mee, terwijl je met anderen meevoelt of ze juist veracht. Net als in alle goede en leuke fantasy zitten er personages bij met bijzondere eigenschappen of speciale krachten. Ik vind het altijd heerlijk om te fantaseren hoe ik ermee om zou gaan, welke ik het liefst zou willen etc. Taylor heeft ook goed de spanning opgebouwd met het onthullen van de krachten! De hoofdpersoon, Lazlo, spreekt mij heel erg aan door zijn eenzame en dromerige bestaan. En door zijn sympathie en vermogen nuances te zien. Ook Sarai is een personage met veel diepgang. Zij is bijzonder door haar inzicht in de andere partij.
Een minpuntje is dat het begin een beetje langzaam was. De geschiedenis van Lazlo wordt heel uitvoerig beschreven. Eerst vond ik het wat langdradig, later zag ik wel in dat ik Lazlo hier meer door kan waarderen en de situatie waarin hij zit meer kan begrijpen. Ook is hier het voordeel natuurlijk dat je zelf nog even kan blijven fantaseren.
Taylor heeft een fijne schrijfstijl, die perfect bij het genre fantasy past. Ze beschrijft de wereld die zij heeft bedacht op een prachtige manier, waardoor je je zelf in die wereld waant. Ook zeker niet onbelangrijk is dat het boek vol humor en ironie zit. Dat is voor mij altijd zo'n groot pluspunt! Het maakt het boek luchtiger en nog vermakelijker.
Het is duidelijk te merken dat er veel denkwerk in het verhaal zit. Het plot is goed uitgewerkt, en alles past precies. Wat Taylor ook erg mooi heeft gedaan, is dat je je het hele verhaal blijft afvragen hoe het zit, wat er precies is gebeurd, en misschien nog wel belangrijker; hoe ze het gaan oplossen.
De wereld is ook met precisie uitgewerkt. Zo schrijft ze steeds over twee harten, en naast het bestaan van bloed in hun lichaam hebben de personages ook 'spirit'. De wereld om hen heen is ook totaal anders. In het begin is het vooral een ouderwetse wereld, nog met koninginnen die de macht hebben, daarna gaan we over naar de stad Ween/Weep, met allerlei speciale wezens en een hele andere structuur.
Taylor is zeker niet van het zwart-wit denken. In dit boek komen veel nuances voor. Wat maakt een held een held, en een monster een monster? Wat is goed en en wat slecht? Ze schrijft over wraak, en over helden die zich geen held voelen. Er is veel aandacht besteed aan de geschiedenissen van personages en groepen mensen, wat zorgt voor inzicht en begrip voor beide, tegengestelde partijen.
Ik weet nog niet zo goed wat ik van het eind vind, maar naar het tweede deel kijk ik enorm uit!
Ik geef het 4,5 sterren.
Reactie plaatsen
Reacties